امروزه كشاورزي در ايران مشكلاتي از قبيل كمبود منابع آبي و صرف انرژي و زمان زياد را در بر دارد. كشاورزي ديمي در مناطق كم آب به عنوان زمينه كاري انتخاب شده تا گامي نو براي حل مشكلات فوق و ده ها مشكل ديگر برداشته شود. دستگاه ساخته شده به طور كلي از دو واحد خاكورز-كارنده به صورت توأم تشكيل شده است كه وظيفه خاكورزي و كاشت در زمين دست نخورده با بقاياي سطحي را دارد. سيستم به صورت كم خاكورز (Min-till) كار كرده و سعي بر اين بوده كه هر چه بيشتر به حذف اثرات نامطلوب كشت سنتي و همچنين بي خاكورزي (No-till) پرداخته شود. هدف از ساخت چنين دستگاهي اين است كه با استقرار بقاياي گياهي در سطح خاك از فرسايش آبي و بادي جلوگيري نموده و در مناطق كم آب باعث حفظ رطوبت و عملكرد بهتر محصول مي شود. همچنين حاصلخيزي خاك، كاهش هزينه‌هاي تهيه زمين، صرفه‌جويي در زمان و كشت به موقع محصول ، صرفه‌جويي در مصرف انرژي و نيروي كار نيز از مزاياي عمده ديگر اين دستگاه مي‌باشد چون با يك بار عبور از زمين زراعي مراحل خاكورزي، كاشت بذر، پوشاندن و تثبيت آن در خاك را انجام مي دهد. با كاهش تردد ادوات و ماشين هاي كشاورزي در زمين زراعي از فشردگي خاك جلوگيري مي‌نمايد. از مشخصه هاي كشاورزي سنتي شخم عميق و ايجاد كلوخ مي باشد فلذا خاكورزي ثانويه جزء ملزومات آن مي باشد كه در به كارگيري دستگاه مورد نظر به علت شخم سطحي عملاً خاكورزي ثانويه حذف گرديده و با صرف هزينه و زمان كمتر، عملكردي برابر را رقم مي زند. همچنين از مشكلات بي خاكورزي فشردگي بيش از حد لايه هاي زيرين خاك در طولاني مدت مي باشد كه كم خاكورزي با شخم سطحي و ايجاد لايه اي الاستيك از خاك با تردد ماشين ها و ادوات به انتقال تنش به لايه هاي زيرين جلوگيري كرده و در نهايت به كاهش فشردگي در خاك منجر مي شود.